ارزیابی تاثیر بهره برداری و مصرف انرژی بر رشد اقتصادی تعدیل شده با در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی آن( co2) در ایران

عوامل تولید نیروی کار، سرمایه و انرژی همگام با در نظر گرفتن کیفیت محیط زیست در تولید به کار گرفته می شوند. در فرایند تولید و رشد اقتصادی استفاده هرچه بیشتر از این عوامل تولید، موجب افزایش تولید و افزایش رشد اقتصادی می شود. اما با ارزشگذاری آلودگی هایی که در فرایند تولید به وجود می آید و در نظر گرفتن آن ها در حساب های ملی، نرخ رشد اقتصادی تغییر می یابد و استفاده از عوامل تولید نیاز به برنامه ریزی پیدا می کند. استفاده از عواملی که موجب رشد اقتصادی بیشتر و ایجادکننده آلودگی های کمتر هستند در اولویت قرار می گیرد. در این صورت بالا ترین رشد اقتصادی همراه با کمترین آلودگی و در نظر گرفتن کیفیت زیست محیطی برای رفاه مردم به وجود می آید. با توجه به اینکه تولید تابعی از نهاده های کار، سرمایه و انرژی می باشد و از طرفی تولید نیز به کمک محیط زیست اتفاق می افتد، با ارزیابی مقدار استهلاک سرمایه زیست محیطی (در این پژوهش استهلاک منبع نفت) از تولید ناخالص ملی(gnp ) به gnp سبز می رسیم. در نتیجه این ارزیابی، gnp سبز تحت تاثیر عوامل تاثیر گذار بر روی تولید (کار، سرمایه، انرژی) و آلودگی ها (انتشار دی اکسید کربن) قرار می گیرد. این پژوهش تاثیر مصرف و بهره برداری انرژی، انتشار دی اکسیدکربن، نیروی کار و موجودی سرمایه را بر روی تولید ناخالص ملی سبز در طول دوره های کوتاه مدت و بلند مدت با الگوهای تصحیح خطا (ecm ) والگوی خودرگرسیونی با وقفه ی توزیعی (ardl ) برای دوره ی زمانی 1387- 1360 ارزیابی می کند. نتایج به دست آمده از تخمین مدل حاکی از آن است که که در بلندمدت و کوتاه مدت علامت ضرایب انرژی و سرمایه مثبت و علامت انتشار co2 منفی است. تاثیر نیروی کار هم در کوتاه مدت منفی است و در بلندمدت بستگی به نوع محاسبه gnp سبز دارد. بنابر نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود که اقتصاد ایران به سمت استفاده از سرمایه بیشتر پیش رود.